Τη φετινή 8η Μάρτη, Παγκόσµια Ηµέρα της Εργαζόµενης Γυναίκας, το Δ.Σ. της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας απλώνει το χέρι στις γυναίκες συναδέλφους μας, που δίνουν καθημερινά μαζί με εκατομμύρια άλλες γυναίκες μικρές και μεγάλες μάχες, που ζουν και εργάζονται κόντρα στην πολύµορφη βία και καταπίεση που βιώνουν σε κάθε πτυχή της ζωής τους.
Οι μεγάλοι γυναικείοι εργατικοί αγώνες των προηγούµενων χρόνων εμπνέουν γυναίκες και άνδρες. Είμαστε δίπλα σε κάθε γυναίκα που κάνει το βήμα και σπάει τα δεσμά της πολύμορφης καταπίεσης που δέχεται, που μπαίνει στον αγώνα για τη γυναικεία ισοτιµία.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στις χιλιάδες γυναίκες και παιδιά που υφίστανται φριχτή εκμετάλλευση, σωματική και σεξουαλική βία, θανατώνονται, τραυματίζονται, εκτοπίζονται στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών πολέμων που καίνε σε πολλά μέρη του κόσμου.
Σε ένα «παραδοσιακά ανδροκρατούμενο» επάγγελμα, όπως αυτό του φωτορεπόρτερ, οι γυναίκες συνάδελφοί μας βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωπες με πολλά εμπόδια:
· Εργοδότες που θα προτιμήσουν να προσλάβουν έναν άντρα, βασιζόμενοι μόνο σε σωματικά προσόντα-αντοχές
· Το δικαίωμα στη μητρότητα αποτελεί «αγκάθι» για την εργοδοσία, που όπως και τους άνδρες συναδέλφους, θέλει και τη γυναίκα standby όλο το 24ωρο, δεν θέλει να χορηγεί τις απαιτούμενες άδειες, δεν θέλει να πληρώνει χωρίς να παίρνει και την τελευταία σταγόνα από την εργατική μας δύναμη. Συνολικά, οι γυναίκες εργαζόμενες που θέλουν να γίνουν μητέρες, πολλές φορές βρίσκονται αντιμέτωπες με την απόλυση, πριν ή μετά την κύηση, όταν πια δεν καλύπτονται από τον νόμο.
· Έρχονται αντιμέτωπες με παρωχημένες-σεξιστικές συμπεριφορές από εργοδότες και πελάτες, με στερεότυπα για τη φύση τους, για το αν μπορούν να ανταπεξέλθουν στο επάγγελμα
· Ωράρια-λάστιχο, εξαντλητικές αποστολές, δυσβάσταχτη φορολογία για τις freelancers-αυτοαπασχολούμενες
· Είναι εκτεθειμένες -όπως και οι άνδρες φωτορεπόρτερ- σε κινδύνους από φωτιές, σεισμούς, πλημμύρες, την κρατική καταστολή
· Έλλειψη σεβασμού και πρόληψης προς τις ιδιαιτερότητες του γυναικείου οργανισμού
· Η πρόσβαση της γυναίκας σε δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σε κρατικές υπηρεσίες πρόληψης και στήριξης, σε εξειδικευμένα κέντρα για τα θύματα κακοποίησης όλο και περιορίζεται.
Την ίδια ώρα, η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων διατηρούν ζωντανούς όλους εκείνους τους οικονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες, που γεννούν δράστες-τέρατα και αφήνουν τις γυναίκες απροστάτευτες στην πολύµορφη βία με την αστυνομία να παρουσιάζεται ως «ανίκανη» να προστατεύσει τις γυναίκες, αλλά απολύτως «ικανή» όταν είναι να καταστείλει τον λαό.
Αυτή η πολιτική κρατάει τις γυναίκες δέσµιες και ανήµπορες να απαλλαχθούν από βίαιες, κακοποιητικές σχέσεις. Οι όποιες νοµοθετικές αλλαγές δεν επαρκούν από µόνες τους, για να αντιµετωπίσουν ριζικά τη βία κατά των γυναικών, όπου τα περιστατικά συνεχώς πληθαίνουν.
Σήµερα, υπάρχουν όλες οι επιστηµονικές, τεχνολογικές προϋποθέσεις ώστε όλες οι γυναίκες εργαζόμενες:
· Να έχουν σταθερή εργασία, σταθερό ωράριο να απολαµβάνουν ποιοτικό ελεύθερο χρόνο, τον οποίο θα αξιοποιούν στον πολιτισμό, τον αθλητισμό, συνολικά στην κοινωνική και πολιτική ζωή, στην αναψυχή κ.α.
· Να αµειβόνται µε αξιοπρεπείς µισθούς που να καλύπτουν τις ανάγκες τους
· Να εργάζονται µε µέτρα προστασίας της µητρότητας, του γυναικείου οργανισµού, της σωματικής τους ακεραιότητας, απέναντι στις δύσκολες συνθήκες που διακατέχουν το επάγγελμα του/της φωτορεπόρτερ
· Να απολαµβάνουν δηµόσιες και δωρεάν κρατικές υπηρεσίες για κάθε τους ανάγκη
· Να αποφασίζουν πραγµατικά ελεύθερα για την προσωπική τους ζωή, τη δηµιουργία οικογένειας.
Οι ίδιοι που θησαυρίζουν από την εκμετάλλευση όλων των εργαζομένων, είναι οι ίδιοι που θησαυρίζουν – με διάφορους τρόπους – και από την καταπίεση των γυναικών.
Γυναίκες και άνδρες εργαζόμενοι βιώνουμε πολλά κοινά προβλήματα. Θα παλέψουμε μαζί για σταθερή και μόνιμη δουλειά με τον απαιτούμενο ελεύθερο χρόνο, για δημόσια Ασφάλιση, Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, για την προστασία της αναπαραγωγικής ηλικίας, της μητρότητας.
Κάθε γυναίκα φωτορεπόρτερ, έχει θέση στο σωματείο της, την ΕΦΕ, στο ταξικό κίνημα, στον αγώνα ενάντια στη βία και στην καταπίεση των γυναικών. Για να σπάσουμε τα δεσμά, να καλύψουμε τις ανάγκες μας, πρέπει να κόψουμε το οξυγόνο από το σύστημα που συνθλίβει τις ζωές μας.
